„Bóg pragnie, aby wszyscy ludzi zostali zbawieniu i doszli do poznania prawdy” ( 1 Tm 2,4). Posłał On swego Syna, który przez życie, śmierć i zmartwychwstanie zbawił wszystkich ludzi. Kościół w mocy Ducha Świętego jest posłany, aby kontynuować Chrystusowe dzieło zbawienia aż do skończenia czasów.

Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego w szczególny sposób zostało włączone w to posłannictwo. Jest ono instytutem zakonnym na prawie papieskim, o ślubach publicznych, i podlega Stolicy Apostolskiej jako najwyższej swej władzy. Powołane do Zgromadzenia Misyjnego Służebnic Ducha Świętego oddajemy się całkowicie do dyspozycji jego misyjnemu zadaniu.

Jako Służebnice Ducha Świętego chcemy zwiastować wszystkim narodom zbawczą miłość Trójjedynego Boga. Swą misjonarską posługą przyczyniamy się do zgromadzenia rozproszonych dzieci Bożych w jeden lud Boży i do przybliżenia tej godziny, w której wszyscy ludzie będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie ( por. J 4,23). W ten sposób popieramy prawdziwy postęp ludzkości i przyczyniamy się do tego, aby cały wszechświat znalazł ostateczne dopełnienie w Chrystusie, gdy przyjdzie On w chwale.

Zgodnie z wolą naszego Założyciela, głoszenie Dobrej Nowiny stanowi nasze pierwszorzędne zadanie. Sam, będąc otwarty na sytuacje i potrzeby czasu, pragnął, abyśmy, jako kobiety włączały się wszędzie tam, gdzie jest zapotrzebowanie na naszą posługę charytatywną, nauczycielską i duchową.
Pozostając wierne tradycyjnym zadaniom, jesteśmy gotowe wejść na nowe drogi, aby zadośćuczynić wymaganiom Kościoła i jego posłannictwa w świecie współczesnym.
Przyczyniamy się do krzewienia Dobrej Nowiny przede wszystkim tam, gdzie jej jeszcze nie głoszono lub głoszono ją w sposób niewystarczający i gdzie Kościół lokalny nie jest w stanie istnieć o własnych siłach. W tym kierunki muszą zmierzać wszystkie zadania Zgromadzenia.
Każda siostra musi być gotowa do takiej pracy misyjnej, do jakiej zostanie przeznaczona, mimo że wymaga to rezygnacji z ojczyzny, ojczystego języka i rodzimej kultury. Ta gotowość jest istotną cechą naszego misyjnego powołania.
Gdziekolwiek żyjemy i pracujemy, jesteśmy świadome swego powołania jako misjonarki. Angażujemy się w rozbudzanie i ożywianie misyjnej odpowiedzialności za Kościół powszechny.
Wszelka praca misjonarska w swej istocie jest dziełem i objawieniem się Ducha Świętego. Jako Jego służebnice oddajemy siebie i swoją wspólnotę Jego kierownictwu. Przez różne formy naszej pracy Duch Święty swoim światłem i mocą uzdalnia nas do służby w Jego zbawczym dziele w świecie.
 

Misjonarka Pana w mocy Ducha Świętego

Bóg powołał nas, abyśmy były służebnicami Jego Miłości. Ożywione wiarą, codziennie na nowo odpowiadamy na to wezwanie. Im bardziej wzrasta nasza osobista wiara i staje się fundamentem naszego życia, tym bardziej Bóg może przez nas wzbudzać i pogłębiać wiarę w innych. Z radością i wdzięcznością cenimy własne powołanie zakonno-misyjne i wiernie w nim trwamy, jakkolwiek niezrozumiałe byłyby dla nas drogi Pana.

Jesteśmy posłane, aby miłość Ojca rozlaną przez Ducha Świętego w naszych sercach przekazywać ludziom na wzór Chrystusa. Przyszedł On po to, aby służyć: nauczał, uzdrawiał, pojednywał, okazywał miłosierdzie i litość, a w końcu wydał się za nas na śmierć. Nasza miłość do ludzi powinna odzwierciedlać miłość Chrystusa i Jego troskę o zbawienie dusz. Powinnyśmy się starać o jej wzrost i dojrzałość w nas, abyśmy coraz bardziej stawały się wszystkim dla wszystkich.

W realizowaniu naszego posłannictwa żyjemy nadzieją, że Duch Święty doprowadzi rozpoczęte dzieło zbawienia do chwalebnego końca. Siłę czerpiemy z Niego, a nie z nas samych. W tym przekonaniu przetrwamy doświadczenia, trudności, rozczarowania i dopełnimy braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół ( por. Kol 1,24). Ta nadzieja daje nam już teraz udział w pełni radości Królestwa Bożego.

Umiłowane przez Ojca, posłane przez Chrystusa, napełnione mocą Ducha Świętego, naszą posługę misjonarską realizujemy w powołaniu zakonnym. Duch rad ewangelicznych przenika naszą misjonarską działalność, zaś nakaz misyjny ożywia modlitwę, wspólnotę i nasze życie ślubami.
 

s. Dominika Jasińska SSpS