“On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie zna grzechu” (2 Kor 5,21). Wielki Piątek. Dzień najsmutniejszy a zarazem najbardziej doniosły. Dzień największej bliskości Boga z człowiekiem grzesznym i z człowiekiem cierpiącym nie z własnej winy. W tym krzyku opuszczenia “Boże mój Boże, czemuś mnie opuścił” mieści się każde rozdarcie, każdy upadek, każde cierpienie tego świata, łącznie ze zwątpieniem w miłość Boga. “On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie zna grzechu” (2 Kor 5,21). Jezus, choć był bez winy, odczuł samotność, opuszczenie, brak nadziei człowieka pogrążonego w grzechu. Ale odczuł też i wykrzyczał przerażenie dziecka nieprzyjętego przez rodziców i wyrywanego siłą z łona matki. To właśnie On przez swoją śmierć na krzyżu daje możliwość powrotu z otchłani ludzkiej nędzy do jedności z Bogiem i ludźmi. A gdyby nie On...

W tym roku Wielki Piątek przypada w dniu 25 marca. Jest to dzień, w którym co roku obchodzimy uroczystość Zwiastowania Pańskiego. To właśnie ta uroczystość została ustanowiona przez Episkopat Polski Dniem Świętości Życia. I chociaż w tym roku wyjątkowo uroczystość Zwiastowania została przeniesiona na 4 kwietnia, 25 marca dla wielu osób jest dniem szczególnym – dniem w którym rozpoczynają trwającą 9 miesięcy modlitwę w intencji nienarodzonego dziecka. Czy nie wydaje się symboliczne, że w Roku Miłosierdzia Wielki Piątek przypada właśnie w tym dniu? Że te dwie rzeczywistości: śmierć Chrystusa za grzechy matek, ojców, dziadków i pamięć o najbardziej bezbronnych spotykają się w kalendarzu? Pamiętajmy w naszych modlitwach o rodzinach, które nie przyjęły swoich dzieci oraz o tych, które staną dopiero przez wyborem życia lub śmierci. Oby każde dziecko mogło się narodzić otoczone miłością najbliższych.