W niedzielę 31 stycznia w naszej Parafii odbyła się uroczysta Msza Święta z okazji obchodów zakończenia Roku Życia Konsekrowanego. Siostry z obu Zgromadzeń Zakonnych znajdujących się na terenie naszej parafii: Siostry Wspomożycielki Dusz Czyśćcowych oraz Siostry ze Zgromadzenia Misyjnego Sióstr Służebnic Ducha Świętego, przygotowały oprawę liturgiczną i ubogaciły ją swoim śpiewem. Mszę Świętą odprawił o. Konrad Keler SVD, kapelan Sióstr Misyjnych. W wygłoszonej przez siebie homilii, mówił o charyzmatach obu Zgromadzeń, że Siostry Wspomożycieleki swoją modlitwą i pracą troszczą się o tych, którzy odeszli na drugi brzeg życia, o naszych zmarłych. Przypominają nam o konieczności miłosierdzia dla tych, którzy od nas odeszli, a którym tyle zawdzięczamy. Natomiast Siostry Misyjne otwierają nas na świat poprzez różne formy pracy misyjnej. Głoszą i dają świadectwo Bożemu miłosierdziu wśród tych ludzi, którzy nie uznali jeszcze Jezusa Chrystusa za zbawiciela świata i nie uznają w nim odbicia miłosiernego Boga.

Ojciec Konrad mówił, że życie konsekrowane spotyka się w dzisiejszych czasach z niezrozumieniem, a w niektórych środowiskach nawet z wrogością. Podobnie jak Jezusowi w Nazaret okazuje się niezrozumienie. Ludzie oczekują cudów, a nie nauki Ewangelii. Takiej postawy nie brakowało w różnych okresach historii chrześcijaństwa. Jaka jest tego przyczyna? Najczęstszym chyba powodem nieporozumienia jest sama natura życia zakonnego, które samo w sobie, jak Jezus, jest znakiem sprzeciwu. Przykładem mogą być trzy śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa są wyzwaniem dla niezdrowych tendencji w społeczeństwach.

Podkreślił również to, co zarówno w życiu konsekrowanym, jak i w życiu małżeńskim czy rodzinnym jest najważniejsze, czyli miłość. Miłość, która tak często bywa „cicha, niepozorna, nienarzucająca się. Brak tej silnej motywacji prowadzi prędzej czy później do kryzysu, który podkopuje, a nieraz całkowicie niszczy fundamenty obranej drogi. I w konsekwencji mamy zdrady w życiu zakonnym, zdrady w życiu małżeńskim. […] Jedna i druga forma życia potrzebuje sięgnąć do tego samego źródła Bożej miłości i dzielić się z nią innymi.”

W tym świetle życie konsekrowane i życie małżeńskie mogą wzajemnie się inspirować, ubogacać. Jedna i druga forma życia potrzebuje sięgnąć do tego samego źródła Bożej miłości i dzielić się z nią innymi. Te dwie formy życia potrzebują silnej wiary, nadziei i miłości. Z tych jak mówi Apostoł Narodów najważniejsza jest miłość. Trudno bowiem w kogoś wierzyć, komuś zaufać, jeżeli się go nie pokocha. Jak też trudno kogoś pokochać, jeżeli mu się nie zawierzy, nie zaufa. I tylko ta silna motywacja zakorzeniona w miłości, może czynić nas apostołami, misjonarzami miłosierdzia.

W imieniu wszystkich Sióstr obu Zgromadzeń, dziękujemy naszym duszpasterzom:
ks. Proboszczowi Janowi Gołębiewskiemu, ks. Michałowi Dziedzicowi i ks. Zbigniewowi Sapiejewskiemu za piękny przykład życia kapłańskiego, troskę, dobrą współpracę, wszelkie dobra duchowe, jak również gesty pamięci i życzliwości wyrażone w modlitwie i różach ;)
 

Opr. s. Eliza Szyprowska SSpS