Wielki Tydzień jest świętem sam w sobie. Jest czasem bezpośrednio poprzedzającym Święta Wielkanocne. Jako taki pojawił się w liturgii Kościoła stopniowo. Sam post przed Wielkanocą trwał początkowo jedynie 3 dni. I dopiero, kiedy wprowadzono okres 40-dniowego postu wyróżniono również Wielki Tydzień.

Na treść wydarzeń tego Tygodnia składają się: triumfalny wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, dyskusje z Sanhedrynem w świątyni, przepowiednie o zburzeniu Jerozolimy i o końcu świata, Ostatnia Wieczerza i Męka Pańska, wreszcie Jego chwalebne Zmartwychwstanie.

Obrzędy liturgiczne tych dni są tak ustalone, aby ułatwić odtworzenie wydarzeń bezpośrednio związanych z tajemnicą naszego odkupienia, pobudzić wierzących do refleksji i wdzięczności, doprowadzić do pojednania z Bogiem w sakramencie pokuty, odnowić w wiernych gorliwość w służbie Bogu i bliźnim.
Wielki Tydzień ma tak wysoką rangę w liturgii Kościoła, że nie dopuszcza nawet uroczystości. Gdyby zaś takie wypadły, odkłada się ich obchody na czas po Wielkanocy i po jej oktawie.

Przewodnik po Triduum Paschalnym
mówi ks. Piotr Główka